สัญญารักสัญญาเลือด

"ว่าตามคำพี่นะเจ้า"ชายหนุ่มรูปงามสง่าด้วยชุดทหารหลวงในสมัยกรุงศรีอยุธยายังเป็นราชธานี"เจ้าค่ะคุณพี่"หญิงงามแต่ในตาโศกเศร้าเป็นหนักหนานั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้าอุโบสดอันงดงามตรงหน้าเคียงคู่กัน"ข้าคุณพระพิพิธ คุนาปราการ ขอให้คำสัตจาสัญญาแลสาบานว่านับแต่นี้เป็นต้นไปในการภายหน้าจะขอครองคู่อยู่กินเป็นผัวเมียแลซื้อตรงต่อแม่หญิงประยงค์ทุกภพชาติไปอย่าได้ผิดไปจากกันขอฟ้าดินแลสิ่งศักศิษย์ทั้งหลายจงเป็นพยานด้วยเธิญ"ชายหนุ่มหันมาทางหญิงสาวเพื่อให้เธอกล่าวตาม"ข้าแม่หญิงประยงค์ขอให้คำสัตจาสาบานว่านับแต่นี้จนอีกกี่ร้อยกี่พันชาติข้าขอมอบทั้งชีวีแลวิณญาณเป็นของคุณพระพิพิธ คุนาปราการตลอดกาลอวสานเธิญเจ้าข้า"

"สัญญา"สาบาน"คำมั่น"
"นี่คือจุดเริ่มต้นของโศกนาฎกรรมและการรอคอยอย่างทุกทรมาณเกินกว่าผู้ไดจะคาดคิด"
อย่าได้ไปผูกผู้ไดด้วยคำ"สัญญา"เพราะทุกภพชาติมนุษย์มิอาจฝืนกรรมที่เคยสร้างมาได้หนึ่งจิตรมิอาจรู้ได้ว่าวนเวียนเกิดตายมากี่กับกี่กัลแล้วการผูกสัญญาคือการฝืนกรรมเมื่อเป็นเช่นนั้นจะมีหนึ่งที่ต้องทุกทนรอคอยเช่นแม่หญิงประยงค์ที่เฝ้ารอคอยมิได้ไปไหนเพียงเพราะนางติดอยู่ในบ่วง"สัญญา"...